HISTORIA KOŚCIOŁA W WICIMICACH

           Wraz z kolonizacją niemiecką i na prawie niemieckim nastąpiło dokończenie chrystianizacji Pomorza. Około 1300 roku zakończono budowę nowej sieci parafialnej, jedynie we wschodniej części Pomorza Zachodniego kościoły parafialne zakładano jeszcze w XV i XVI w.

Kościół wicimicki w literaturze zalicza się do późnogotyckich świątyń, budowanych z kamienia narzutowego i datuje na XVI w. (Schultz) -XVII w. (Kępińska).

Kościół usytuowany jest w centrum wsi pomiędzy dwoma majątkami: pałacowo - folwarcznym B i dworsko - folwarcznym A, po południowej stronie głównej ulicy wiejskiej.

Pierwsza wzmianka o Bertholdusie Wenth, proboszczu parafialnego kościoła w Wicimicach i kościoła filialnego w Natolewicach pochodzi z 1492 roku.

Historia kościoła w Wicimicach ściśle związana była z rodem von der Ostenów, który aż do 1945 roku sprawował patronat nad świątynią.

Istotną rolę w historii kościoła odegrał Hans Adam von der Osten, który wznosi w 1626 roku świątynię w kształcie prostokąta z kamienia polnego, głazów narzutowych i cegieł. Budowę , a właściwie rozbudowę dokończyła jego żona Ewa von der Osten (z domu r. Strauss), gdyż jej mąż umarł w 1627 roku. Budowniczy kościoła jak i inni przodkowie tego rodu, byli do 1800 roku chowani w podziemiach świątyni.

Ewa von der Osten ufundowała w 1658 roku srebrny pozłacany kielich z bogata dekoracją. Na chórze wisiał zawsze obraz patrona i inskrypcja następującej treści: „Ja, Ewa z domu Strau3z Zerników z woli Panującego Adama von der Osten Weiland, na Płotach, Dąbiu, Wicimicach Dziedzica.Pozostawiona wdowa ten kościół i dom Boży jako miejsce spoczynku mojego serdecznie kochanego Junkra, który 9.04.1627 r. ten kościół wybudował i 27.06. togo roku zmarł."

Pożar w roku 1684, o którym wzmiankuje się w okresie służby bożej pastora Jakoba Juterba zniszczył prawie wszystkie dokumenty kościelne. Pierwsze zachowane księgi kościelne noszą datę 1723 r.

Galerię nad nawą kościelną wykonano w skromnej ale mocnej renesansowej formie, podobnie jak ambonę na ołtarzu, która we wnęce zawierała obrazy trzech ewangelistów. Twórcą był rzeźbiarz Jacobus Lene w 1714 roku.

W XVIII i XIX w. kościół był przebudowany, co dokumentuje inskrypcja na belce stropowej przy ścianie zachodniej, będącej prawdopodobnie pozostałością po starszym stropie. Na belce można odczytać: „ ...1862 RENOVATUM. 1738. D. 19 Maj(?) Renovatum (?)..."

Możliwe, że w roku 1738 nadano obecny kształt oknom, wtedy to dobrami o wartości 22.525 talarów zarządzała w imieniu małoletnich braci Karla Heinricha i Kurta Christiana ich macocha - Barbara Helenę v. Osten (z domu Brusewitz)

Podczas oblężenia Kołobrzegu przez Francuzów w 1806/1807 r. w wicimickim kościele był lazaret dla rannych żołnierzy francuskich. Jeden z oficerów napisał w swoim ojczystym języku z tyłu ołtarza „Ta wojna jest pomysłem Tyrana", mając na myśli Napoleona.

Przedstawiona w 1862 roku trójkondygnacyjna wieża była schedą po Sophie v.der Osten. Na wieży były dwa dzwony, gotycki i renesansowy. Jeden z nich pochodził z 1606 roku i został odlany w odlewni Karstedsehen ze Stargardu. Oba dzwony zostały przypuszczalnie przetopione w czasie I wojny światowej.

Prawdopodobnie w 1862 roku założono nad nawą kolebkowy drewniany strop oraz ufundowano neogotycką chrzcielnicę i organy.

Do wyposażenia kościoła należały dwa srebrne świeczniki, które ozdabiały ołtarz. Pochodziły one ze schedy zmarłego w 1916 roku Kurta von der Osten

Do końca wojny był to kościół protestancki. Świątynia nie ucierpiała w czasie działań wojennych, dopiero po wyzwoleniu została zdewastowana.

Zaginęły dwa srebrne świeczniki, kielich, portret fundatora kościoła, a także piszczałki i manuał. Przypuszczalnie zostały wywiezione lub skradzione przez „szabrowników" .

Świątynię wyświęcono w 1946 roku, wtedy też staje się filialnym kościołem rzymsko-katolickim parafii Płoty.

Dnia 21.05.1973 r. zostaje podniesiony do rangi kościoła parafialnego z filiami w Natolewicach, Pniewie, Dąbiu, Wyszoborze.

W połowie lat 70-tych wykonano remont kościoła. Starą posadzkę ceramiczną zabetonowano, tym samym zamykając wejście pod prezbiterium. Zniszczono wtedy płyty epitafijne (kamienne), które umieszczane były w posadzce kościoła wokół prezbiterium: m. in. Wczesnobarokową płytę z 1627 roku. Podczas tegoż remontu zlikwidowano boczne embory, a także pomalowano wnętrze.

Od roku 1987 parafia zostaje podzielona. Utworzono nową parafię z siedzibą w Wyszoborze, której podlegają kościoły filialne w Dąbiu i Rotnowie. Pierwszym proboszczem tej parafii zostaje ks. Kazimierz Sałternik